Levensbelangrijke eye-opener over de werking van je brein

“Het is niet typisch jij. Het is typisch stress!”

Ik hoor al te vaak dat iemand iets lelijk zegt of doet en daarbij zegt ‘typisch ik, om zo stom te zijn, om brokken te maken, om te laat te komen, … typisch ik?’ Hoezo ‘typisch ik’? Ik merk dat heel wat mensen wie ze zijn identificeren met hun stressgedrag, met wat ze in stress doen.   In plaats van te zeggen ‘in stress doe ik geïrriteerd, ben ik gehaast en heb ik geen ruimte’, hoor ik ‘ik ben een geïrriteerd mens, heb nooit tijd of ruimte’.   Je doet alsof jij je stressgedrag bent, terwijl je alleen zo doet omdat je brein in stress is. Daarmee ondergraaf je jezelf en dat is niet oké want daar wordt het niet beter van. Je geeft jezelf dan op je kop: ‘hoe kan je zo stom, onoplettend, afwezig, … zijn?’. Of je doet dan lastig tegen anderen. Want die weten dat jij het niet bent, dat je alleen zo doet als je last hebt.   Dus jij bent oké maar in stress doe je niet oké omdat je brein dan niet goed werkt.